ដើមដូងដុះថ្មី តែចិត្តស្រីនៅដដែល

ភូមិអ្នកនិព្ធសូមលើកយកទំព័រជីវិតម្ចាស់កវីដងស្ទឹងសង្កែដែលធ្លាប់បានចំណាយពេលមកអង្គុយត្រមង់ត្រម៉ោចកណ្តែងកណ្តោចសម្រក់ទឹកនេត្រានៅក្រោមដើមដូងដ៏សែនកំសត់ម្នាក់ឯង ទោះបីជាដើមដូងទី១០ចាស់ ហើយត្រូវបានគេដាំថ្មីឡើងវិញ ប្រៀបដូចជាការរំឮកដល់គ្រាអនុស្សាដោយបញ្ជាក់ន័យថា ដើមដូងដុះថ្មី តែចិត្តស្រីនៅតែដដែល។

រូបថតកវី គង្គ ប៊ុនឈឿន នៅខេត្តបាត់ដំបង។

         ធម្មជាតិបានតាក់តែងមនុស្សលោក កើត ចាស់ ឈឺ ស្លាប់ រីឯរុក្ខជាតិក៏ដើរតាមតែមួយដូចមនុស្សដែរ។ តែរឿងរ៉ាវស្នេហារបស់ម្ចាស់កវីស្ទឹងសង្កែ ឬទឹកខ្មៅដងស្ទឹងសង្កែមានសភាពផ្ទុយពីធម្មជាតិ។ កវីយើងបានបកស្រាយការឈឺចាប់អំពីស្នេហាយុវវ័យរបស់លោកតាមរយៈបទ​ចំរៀង «​ម្លប់​ដូង​ទី​១០» គឺជា​រឿង​ពិត​របស់​អតីតវីរៈកវី គ​ង្គ ប៊ុ​ន​ឈឿ​ន។

លោក​មានស្រុក​កំណើត​នៅ​ខេត្តបាត់ដំបង ហើយ​បាន​បន្សល់​ទុកនូវ​វណ្ណកម្មប្រវត្តិសាស្រ្ត និងកម្រងអនុស្សា​ពិត​ៗ​ជា​ច្រើនតាម​រយៈ​រឿងភាពយន្ត បទ​ចំរៀងសៀវភៅ​ប្រលោមលោក និង​កាសែត​ទស្សនាវដ្តីនិងការងារជា​ច្រើន​ទៀត។

កវីដងស្ទឹងសង្កែ ​លោក គ​ង្គ ប៊ុ​ន​ឈឿ​ន មាន​ប្រវត្តិ​សង្ខេប​ខ្លះ​ៗ​ដូចតទៅ។ លោក​បាន​កើត​នៅ​ថ្ងៃ​ទី​១៨ខែតុលាឆ្នាំ​១៩៣៩ នៅ​ភូមិ​-​ឃុំចំការ​សំរោងស្រុក​-​ខេត្តបាត់ដំបង។​ ឪពុករបស់លោក​ឈ្មោះគ​ង្គ ឈិ​ន មាន​ដើម​កំណើត​មក​ពី​ខេត្តតាកែវ រីឯអ្នកម្តាយ​ឈ្មោះ ម៉​រ ភឹង ជា​អ្នក​ឃុំ​ព្រែក​ហ្លួង ស្រុក​សង្កែខេត្តបាត់ដំបង ។​ កាលពីកុមារភាពរៀនវត្ត​ពោធិ​វាល និង​ចូល​សាលា​ឧត្តម​ដ្ឋា​ន​ម​ជ្ឈឹ​ម​សាលា និង​បន្ត​ចូល​វិទ្យាល័យ​ព្រះ​មុនី​វង្ស ប្រឡង​ជាប់​សញ្ញាប័ត្រ​មធ្យមសិក្សាអកុសលស្ថានភាពគ្រួសារទីទ័លក្រពេកទើបសម្រេចចិត្តទាំង​បង្ខំចិត្ត​ឈប់​រៀន​នៅ​ឆ្នាំ​១៩៥៧។ លោកមានបងប្រុសម្នាក់​គត់​ឈ្មោះគ​ង្គប៊ុ​ន​ឆោម
ក៏មិនអាចចូលរួមជ្រោមជ្រែង គ្រួសារបាន​ឡើយ ។

បន្ទាប់ពីបោះបង់ការសិក្សាក៏ងាកមក​​រៀនគំនូរវិញ គឺ​ចេះ​គូររូប​នៅ​តាម​រោងកុន អេ​ដែន និង​ហាប់​ ឈុ​ន នៅ​ផ្សារ​បាត់ដំបង។ ជានិស្ស័យទេពតាបានចារទុកមក គឺ​ពេលទំនេរបានឆ្លៀតរៀនសរសេរ​​កំណាព្យ និង​ហាត់​លេងភ្លេង​ (​ចេះ​កាន់​ម៉​ង់​ដូ​លី​ន​)​សម្រាប់​កំដរ​អារម្មណ៍បំភ្លេចរឿងស្នេហារបស់​ខ្លួន។ ពិសេសពេលទំនេរទម្លាប់​មក​អង្គុយ​លេង​មាត់​ស្ទឹង​សង្កែ​ដើម្បី​ប្តូរបរិយាកាសក្នុងស្ថានភាពដែលកំពុងក្រលំបាក។            លោក​បានកំព្រា​ឪពុកតាំងពីកុមារភាព​រស់នៅក្រោមបន្ទុក​​ម្តាយ​ជាស្រ្តីមេម៉ាយ។ ចំណេះដឹងពីសាលា ដែលមានខ្លះៗលោកចាប់ផ្តើមសរសេរសៀវភៅ​ប្រលោម​លោក តែង​កំណាព្យ យក​ទៅ​ជួល​គេ​បោះ​ពុ​ម្ភ​បាន​ចេញផ្សាយ​លក់​ខ្លះ និង​មិន​បាន​ចេញ​ខ្លះ​រក​ផ្លូវរស់នៅក្នុងអាជីពទឹកខ្មៅស្ទឹងសង្កែ។​ សេចកី្តព្យាយាម លើវិថីប៉ាកាឬការសេរសរនោះមិនទទួលការនិយមអ្នកខ្លះថែមទាំងចំអកឳ្យលោកទៀតផង។

នៅទីបំផុតឆ្នាំ១៩៧២ លោកសម្រចចិត្តចូលក្រុងភ្នំពេញ (ក្នុងរបបសាធារណរដ្ឋខ្មែរ)​ចាប់យកមុខ របរដូចជា​កម្មករសំណង់ ឆ្នាំនោះក៏ស្រាប់លោក ឱ ឌុំ បាន​មក​រក​ជួប​លោក​ដោយ​ប្រាប់​ថា មាន​ក្រុមហ៊ុន​ថត​ភាពយន្ត​មួយ​សុំ​ជួប​ជាមួយ​លោក​ដើម្បី​សុំ​ទិញ​រឿង​ប្រលោមលោក «​រឿង​ពេជ្ឈឃាត​ក្រមុំ​» ដែល​លោក​បាន​សរសេរ​លក់​នៅ​បាត់ដំបង​មក​ផលិត​ជា​ខ្សែភាពយន្ត​វិញ​ដោយ​មាន​កុងត្រា​ច្បាស់លាស់​ត្រឹមត្រូវហើយត្រូវ​ទទួលយករូបលោក​ជា​បុគ្គលិក​ក្នុង​ក្រុមហ៊ុន​នឹង​មាន​ប្រាក់ខែ​ទៀត​ផង ។

កី្តសង្ឃឹមចាប់ផ្តើមមានពីពេល​នោះមក ​ចំពោះ​បទ​ចំរៀង​ដែល​លោក​បាន​សរសេរ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​នៅ​ពេលទំនេរ​មិន​ទាន់​បាន​ផ្សាយ​ទាំង​កំណាព្យក្នុងនោះមានទាំង​បទ​ចំរៀង ហើយ​មានវាសនា​ជួប ​លោកស៊ិ​ន ស៊ី​សា​មុត ទទួល​ច្រៀង​យក​បទ​ចំរៀង កែសម្រួល​សាច់ភ្លេង របស់​លោក​ទៀត​ ទើប​ពេល​នោះ​មាន​ច្រើន​សុទ្ធតែ​បទ​ចំរៀង​បាត់ដំបង​មាន​ច្រើន​ដោយសារ​លោក​បាន​ខិតខំចងក្រងរក្សាទុកទោះជាគ្មានទីផ្សារ​ក៏ដោយ។ ទឹកខ្មៅស្ទឹងបានជនឡើងគឺ​បទ​ចំរៀង «​ម្លប់​ដូង​ទី​១០» គឺជា​រឿង​ពិត​របស់លោកផ្ទាល់​​ដែល​កើតឡើងក្នុង​ឆ្នាំ​១៩៦៩ វាជាស្នេហាគ្រាដំបូងដោយលោក​បាន​ស្រឡាញ់​គ្នា​ជាមួយ​នារី​ម្នាក់​នៅផ្ទះភូមិផង របងជាមួយគ្នាថែមបាន​សច្ចា​ស្បថស្បែរ ហើយ​បាន​ណាត់ជួប​គ្នា​នៅ​ក្រោម​ដើម​ដូង​មាត់​ស្ទឹង​សង្កែ ដែល​មាន​កៅអី​បង់​ថ្ម នៅ​ក្រោម​ដើម​ដូង​នៅ​ចំ​ពីមុខ​វត្ត​ពោធិ​វាល​ត្រើយ​ខាងលិចហើយ​ទីកន្លែងថ្លាថ្លែងរឿងបេះដូងបង្កើតឳ្យមានការណាត់ជួបជាហូរហែរ។

ភ្លើងស្នេហាចាប់ផ្តើមឆេះហុយៗ  ​ព្រោះតែ​ក្នុង​ជីវភាព​របស់​លោក​ដុនដាប​កោកយ៉ាកសូម្បីតែម្តាយ​បង្កើតក៏​ត្រូវ​ស្លាប់​ចោល​នៅ​ក្រោមផ្ទះ​គេ​ទៀត​ខ្លួនឯង​គ្មាន​ការងារ​ធ្វើ ការ​សរសេរ​និពន្ធ​បោះ​ពុ​ម្ភ​ចេញផ្សាយទៅមុខ​មិន​រួច​ទើប​លោក​ដឹង​សាច់​រឿង​ដោយ​ខ្លួនឯង​ថា​នារី​នោះ​បាន​ក្បត់ចិត្ត(សូមស្តាប់បទចំរៀងម្លប់ដូងទី១០) ហើយ​បាន​សរសេរ​ទុកជា​សាច់​រឿង​ពិត ហើយ​ទើបតែ​មក​ទម្លាយ​ផ្សាយ​នៅ​ឆ្នាំ​១៩៧២ ដែល​មាន​លោក ស៊ិ​ន ស៊ី​សា​មុត (អធិរាជសម្លេងមាស) បាន​បន្ថែម​សម្លេង​របៀប​ដង្ហក់ខ្សឹកខ្សួល​អួល​ដើម​ក​ផង​ដើម្បី​ចូលរួម​សោកស្តាយ គូរ​ស្នេ​ហ៌​របស់​លោក​ដែល​មាន​ដើម​កំណើត​នៅ​ក្រោម​ដើម​ដូង​មាត់​ស្ទឹង​សង្កែ ហើីយ​ក៏​ត្រូវ​រលាយ​ទៅ​វិញ​ក៏​នៅ​កន្លែង​ដដែល​កំសត់​តាម​សាច់​រឿង​ទៀត​ទើប​ចាប់​ល្បី​តាំងពី​ពេលនោះមកឱ្យលោកផ្លាស់ប្តូរមុខមាត់។

ទឹកស្ទឹងសង្កែជោរនាចប្រាំងវស្សាតែរឿងស្នេហាដែលបាត់បង់ទៅហើយនោះ គ្មានថ្ងៃវិលវិញទេ ដើមដូង ដល់ពេលត្រូវដូរតែនិមិត្តរូបដើមដូងទី១០បានឈរបង្ហួតអ្នកនៅក្រុងបាត់ដំបងដដែលតាមរយៈកិច្ចការរដ្ឋបាលខេត្តបាត់ដំបងគឺនៅឆ្នាំ​២០១៦ លោក ច័ន្ទ សុផល អតីតអភិបាលខេត្ត​បាត់ដំបង បាន​រំលឹក​ឡើង​វិញ​ចំពោះ​អនុស្សាវរីយ៍​នៅ​បាត់ដំបង​ដែល​ល្បី​តាម​បទ​ចំរៀង ម្លប់​ដូង​ទី​១០ បាន​នាំ​យក​ដើម​ដូង​មក​ដាំ​នៅ​ក្បាលស្ពាន​ប៉ែក​ខាងកើត​មុខ​វត្ត​កណ្តាល​ដែល​ជា​និមិត្តរូប​តាម​សាច់​រឿង​នៃ​បទ​ចំរៀងស្នេហារបស់កវីស្ទឹងសង្កែ។ បន្ទាប់ពី វីរៈកវី​យើងបាន​ទទួលមរណៈភាព​នៅ​ប្រទេស​ណ័​រ​វ៉ែ​ស ត្រូវ​បាន​ក្រុម​គ្រួសារ​សុំ​អាជ្ញាធរ​ដើម្បី​បញ្ចុះសព​របស់​លោក​នៅ​វត្ត​កណ្តាល​នេះ​ផង​ព្រោះ​អ្វី​ៗ​ត្រូវធ្វើ​ទៅ​តាម​បណ្តាំ​របស់​លោក គ​ង្គ ប៊ុ​ន​ឈឿ​នឳ្យសកិ្តសមជាកវីម្ចាស់ដងស្ទឹងសង្កែដែល​លោកមាន​ដើម​កំណើត​នៅ​ខេត្តបាត់ដំបង ហើយបានបន្សល់ទុករឿងរ៉ាវប្រវត្តិប្រចាំខេត្តដ៏អស្ចារ្យគ្មានគូប្រៀបឡើយ​។

សូមបញ្ជាក់ថា នេះក៏ដើម្បីរំលឹកអនុស្សាវរីយ៍នៃម្ចាស់ស្នាដៃនិពន្ធបទភ្លេង និងទំនុកច្រៀង របស់កវីម្ចាស់ ស្ទឹងសង្កែគឺលោកគង្គ ប៊ុនឈឿន ជាតួឯកផងដែរ។ បទចម្រៀង ម្លប់ដូងទី១០ បានសម្រួលតន្រ្តីដោយ លោក ហាស់ សាឡន និងច្រៀងដោយលោក ស៊ីន ស៊ីសាមុត អំឡុងឆ្នាំ១៩៧៣។

តើអី្វជាមរតកស្ទឹងទឹកខ្មៅ គឺភរិយាលោក គង្គ ប៊ុនឈឿន ត្រូវបានក្រសួងវប្បធម៌ និងវិចិត្រសិល្បៈ នាថ្ងៃទី២៩ ខែមីនា ឆ្នាំ២០២៣ ប្រកាសផ្តល់សិទ្ធិគ្រប់គ្រងបទចម្រៀងដែលជាស្នាដៃនិពន្ធបទភ្លេង និងទំនុក ច្រៀង ដោយស្វាមីរបស់ខ្លួនចំនួន ៤បទបន្ថែមទៀត គឺបទស្ពានកំពង់លួង បទម្លប់ស្នេហ៍ដើមស្រឡៅ បទសែនឈឺចិត្ត និងបទប្រពន្ធខាំញិច៕

 

 

 

រក្សាសិទ្ធិគ្រប់បែបយ៉ាងដោយ អាម៉ាហ្សាឌៀ អេឌូសិន ឆ្នាំ២០២៤  គោលការណ៍ឯកជនភាព