នៅលើពិភពលោកគេទទួលស្គាល់លោក តាហ្គោ ជាជនជាតិអាស៊ីដំបូង ដែលឈ្នះរង្វាន់ណូបែលប៉ុណ្ណោះទេ ហើយក៏គ្មានជនជាតិអឺរ៉ុបដំបូងគេ ដែលសម្គាល់ភាពលេចធ្លោរក្នុងអក្សរសិល្ប៍ផងដែរ។ ចង់បញ្ជាក់ថា មានតែជនជាតិអាស៊ីទេ ដែលបានពានរង្វាន់ណូបែលផ្នែកអក្សរសាស្រ្តនៅក្នុងកម្មវិធី(មាសស៊ុយអែត)ណូបែលសកលលោក។
លោក តាហ្គោ(១៨៦១-១៩៤១)មានភាពល្បីល្បាញលើពិភពលោកជាកវីដ៏អស្ចារ្យ និងជាតួអង្គវប្បធម៌ដ៏ឆ្នើមរបស់មនុស្សជាតិ។ កវីតាហ្គោ បានសរសេរកំណាព្យជាច្រើនប្រភេទ ចាប់ពីកំណាព្យខ្លីៗ រឿងខ្លី រឿងប្រលោមលោក រឿងល្ខោន តន្ត្រី…ជាដើមលើពិភពលោកគេទទួលស្គាល់ថា ជាជនជាតិអាស៊ីដំបូងដែលឈ្នះរង្វាន់ណូបែលផ្នែកអក្សរសាស្ត្រ។
លោក តាហ្គោ កើត និងចំរើនវ័យធំធាត់ក្នុងគ្រួសារបញ្ញវន្តម្នាក់ នៅទីក្រុង Kolkata រដ្ឋ West Bengal ប្រទេសឥណ្ឌា។ ដើមឡើយលោកបានតែងកំណាព្យ និងការបកប្រែពន្យល់ខ្លឹមសារកំណាព្យរបស់លោក បានូសីនបា នៅពេលដែលគាត់មានអាយុត្រឹមតែ ៨ ឆ្នាំ ។ បន្ទាប់ពីលោកបានហ្វឹកហាត់តែងបញ្ចូលមន្តវិជ្ជាការជាហេតុនាំឱ្យមនុស្សពេញវ័យចាប់ផ្តើមអានកំណាព្យរបស់លោក។
កវីមាស(តាហ្គោ)ត្រូវបានចាត់ទុកថា ជាទំនាក់ទំនងរវាងវប្បធម៌បូព៌ា និងវប្បធម៌លោកខាងលិច។ នៅក្នុងកំណាព្យទាំងនិម្មិត និងប្រាកដនិយមតាហ្គោបានផ្លាស់ប្តូរព្រលឹងមនុស្សពីទិដ្ឋភាពនៃជីវិតទៅ ជាទិដ្ឋភាពដ៏ពិសិដ្ឋ ពីទីនោះដោយដឹងពីរបៀបស្រឡាញ់មនុស្ស ដឹងពីរបៀបការពារភាពស្រស់ស្អាត និងសេចក្តីសប្បុរស។
កវីលើកកម្ពស់ស្ត្រី
នៅក្នុងកេរដំណែលកំណាព្យរបស់តាហ្គោបានបន្សល់ទុកនូវកំណាព្យជាង១០០០វគ្ត្រូវបានគេប្រមូលមកចងក្រងជាសៀវភៅតាមអត្ថន័យខ្លឹមសារមាន៥០ក្បាល។ បុរសម្នាក់ឈ្មោះហ្គីតាចានចាលី (Gitanjali )បានប្រឹងប្រែងប្រមូលកំណាព្យដ៏ល្បីល្បាញបំផុតដាក់ទៅគណកម្មាធិការពានរង្វាន់ណូបែល ផ្នែកអក្សរសាស្ត្រក្នុងឆ្នាំ១៩១៣។ នេះគឺជាការប្រមូលកំណាព្យដែលរួមបញ្ចូលកំណាព្យជាច្រើនអំពីជីវិតប្រចាំថ្ងៃ សាសនា និងទស្សនវិជ្ជា ប៉ុន្តែងាយស្រួលយល់ ងាយយល់,កំណាព្យវាយប្រហារទិតៀនមានសព្វសំណេរ។ នៅពេលនោះ ការប្រមូលកំណាព្យត្រូវបានចាត់ទុកថាជានិមិត្តសញ្ញាដ៏អស្ចារ្យដែលរួមបញ្ចូលគ្នានូវប្រភពសំខាន់ៗពីរនៃអាស៊ី និងអឺរ៉ុប។សូមបញ្ជាក់ថា ឥណ្ឌាមានកវី២រូបដែលទទួលពានរង្វាន់ណូបែលជាង៥សតវត្សនោះមាន តាហ្គោនិងទី២ កាលីដាសាដែលអាម៉ាហ្សាឌៀញូវបានចុះផ្សាយរួចមកហើយ។
កវី តាហ្គោមិនត្រឹមតែស្គាល់ថា ជាអ្នកសិល្បៈប៉ុណ្ណោះទេ គាត់ក៏ត្រូវបានគេស្គាល់ថាជាអ្នកអប់រំ និងជាវាគ្មិនអធិប្បាយល្បីសុះសាយលើចក្រវាឡផងដែរ។ ក្នុងអំឡុងពេលលោកមានជីវិត លោកបានធ្វើជាវាគ្មិនបានជាង៣០ប្រទេសនិយាយនៅលើទ្វីបចំនួនប្រាំ។
នៅក្នុងកំណាព្យរបស់កវីរូបនេះ តែងតែសរសើរភាពស្រស់ស្អាត សរសើរមនុស្សសាមញ្ញបំផុត ការងារសាមញ្ញបំផុត។ នៅលើប្រធានបទជាច្រើន យើងឃើញកវី តាហ្គោសរសេរយ៉ាងច្រើនអំពីស្នេហា ជាពិសេសការសរសើរស្ត្រី។ ស្ត្រីប្រៀបដូចជាចំណុចគាំទ្រមួយ ដែលអនុញ្ញាតឱ្យព្រលឹងរបស់កវីមានជីវិតឡើងខ្ពស់។ លោកបញ្ជាក់ថា សេចក្តីស្រឡាញ់របស់លោកចំពោះភាពស្រស់ស្អាត និងសេចក្តីស្រលាញ់ចំពោះមនុស្ស៕
