ភូមិអ្នកនិពន្ធ សូមលើកយកស្នាដៃរបស់អ្នកស្រី អាន  រ៉ូល ដែលសរសេរអំពីរឿងក្តីឧក្រិដ្ឋកម្ម ជាក់ស្តែងនៅសហរដ្ឋអាមេរិក។ កើតនៅថ្ងៃទី ២ ខែតុលា ឆ្នាំ ១៩៣៥នៅឡូវែល, រដ្ឋមីឈីហ្គែន។ អ្នកស្រីបានបញ្ចប់ការសិក្សាពីវិទ្យាល័យ Coatesville និងទទួលបានបរិញ្ញាបត្រផ្នែកសិល្បៈពីសាកលវិទ្យាល័យវ៉ាស៊ីនតោន លើសពីនេះអ្នកស្រីក៏បានចូលរួមវគ្គស៊ើបអង្កេតឧក្រិដ្ឋកម្មរបស់ប៉ូលីស។ បច្ចុប្បន្នបានចូលរួមក្នុងការបង្រៀនប្រធានបទសម្រាប់ក្រុមអនុវត្តច្បាប់ជាច្រើន។ អ្នកស្រីមានវិញ្ញាបនបត្រជំនួយការបង្រៀនក្នុងមុខវិជ្ជាជាច្រើនដូចជាឃាតកម្ម ឃាតកម្មដ៏ព្រៃផ្សៃ ឃាតកម្មស្ត្រីភេទ ការកំណត់អត្តសញ្ញាណឧក្រិដ្ឋកម្មហើយក៏ជាសមាជិកនៃក្រុមការងាររបស់ក្រសួង
យុត្តិធម៌សហរដ្ឋអាមេរិកផងដែរ។

ក្នុងរយៈពេលជាង៣០ ឆ្នាំនៃវត្តមាននៅក្នុងអក្សរសិល្ប៍, នាង រ៉ូល បានបោះពុម្ពផ្សាយសៀវភៅចំនួន២០ចំណងជើង និងរាប់ពាន់អត្ថបទទៀត ផ្តោតលើបីផ្នែក: ជនរងគ្រោះ ការស៊ើបអង្កេត និងវិធីសាស្រ្តដោះស្រាយឧក្រិដ្ឋកម្ម ដែលរួមបញ្ចូលគ្នានូវវិធីសាស្ត្ររបស់ប៉ូលីសចាស់ ជាមួយនឹងវិទ្យាសាស្ត្រទំនើបកម្ម។ ជីវិតរបស់ឃាតក។

ដើមទសវត្សរ៍ទី ៧០ ក្នុងតំបន់ប៉ាស៊ីហ្វិកភាគពាយ័ព្យ ភ្លាមៗនោះ មានករណីនារីវ័យក្មេងជាច្រើននាក់បានបាត់ខ្លួន។ ដំបូងពួកគេបានបាត់ខ្លួនពីទីក្រុងស៊ីថល និងវ៉ាស៊ីនតោន ហើយបន្ទាប់នៅរដ្ឋអូរីហ្គិន។ នៅថ្ងៃដដែលក្នុងខែកក្កដា មានជនចម្លែកចាប់ជំរិតស្ត្រីពីរនាក់នៅបឹង Sammamish ផងដែរ។ ប៉ូលីសបានរកឃើញសាកសពរបស់ពួកគេ ជាច្រើនខែក្រោយមក។ ការបាត់ខ្លួនស្ត្រីមិន​ឈប់​សោះ ឃាតក​អាថ៌​កំបាំង​បាន​បន្ត​ចាប់​ជំរិត និង​សម្លាប់​ស្ត្រី​៤​នាក់មួយករណីទៀត​។ ជន​រង​គ្រោះ​ទី​៥ ជា​សំណាង​ល្អ​បាន​រត់គេច​ខ្លួន ហើយ​​ប៉ូលិសជួយ​តាម​រក​ជន​ដៃដល់ ។ គួរឱ្យភ្ញាក់ផ្អើលជាពន់ពេក ឃាតកកំណាចននោះ គឺមនុស្សម្នាក់ធ្លាប់ធ្វើការជាមួយ អ្នកស្រី អាន់ រ៉ូល នៅមន្ទីរពេទ្យមួយ នៅទីក្រុងស៊ីថល ឈ្មោះរបស់ គឺ ថេត ប៊ុនឌី(Ted Bundy) ។ នៅឆ្នាំ ១៩៧៩ ថេត បានសារភាពហើយក្រោយមកត្រូវបានកាត់ទោសប្រហារជីវិត។

អ្នកនិពន្ធ បានសរសេរករណីនេះក្នុងស្នាដៃដំបូងរបស់នាង រឿង «ចម្លើយជនចម្លែកនៅក្បែរខ្ញុំ»(The Stranger next to me)ដែលជាស្នាដៃជោគជ័យបំផុតមួយអំពីឃាតកម្មនេះ។ នៅក្នុងវណ្ណកម្មរបស់អ្នកស្រី អាន រ៉ូល បានរៀបរាប់យ៉ាងលម្អិតអំពីទំនាក់ទំនងរបស់នាងជាមួយថេត ដែលនាងធ្លាប់ចាត់ទុកជាមិត្តរួមអាជីព (ពេទ្យ)របស់នាង ហើយនាងពិតជារន្ធត់ចិត្តនៅពេលដែលដឹងថា បុរសនោះនៅតែអង្គុយក្បែរនាងរាល់យប់គឺជាឃាតកដែលប៉ូលីសកំពុងតាមរកចាប់ខ្លួនតាំងពីឆ្នាំ ១៩៨០ រឿងចម្លើយជនចម្លែកនៅក្បែរខ្ញុំ (The Stranger next to me)ត្រូវបានបោះពុម្ពឡើងវិញចំនួន ៤០លើក។

បន្ទាប់ពីរឿងចម្លើយជនចម្លែកនៅក្បែរខ្ញុំ អ្នកស្រីបានចាប់ផ្តើមសរសេររឿងឃាតកម្មជាបន្តបន្ទាប់ ដូចជារឿង”The Killer Beast” “The Advertising Assassin” និង “The Assassin 1 – 5” ។ នៅក្នុងរឿងសត្វសាហាវ(The Murderous Beast)តួអង្គឈ្មោះ Jerry Brudos មានរោគចិត្តមួយគឺ ចង់បានតែស្រូបខ្លឹនខោក្នុងរបស់ស្ត្រីប៉ុណ្ណោះ។ ជន​រង​គ្រោះ​ទី​១​ក្នុង​ចំណោម​ជន​រង​គ្រោះ​ទាំង​៥​នាក់​របស់​គាត់​ស្ថិត​នៅ​ក្នុងរដ្ឋអូរីហ្គិន។ គាត់បានចាប់រំលោភ និងច្របាច់កនាង។ ទាំងមុននិងក្រោយពេលសម្លាប់ជនរងគ្រោះ ឃាតកតែងតែបានថតរូបទុកមើល។ ប៉ុន្តែ Brudos នៅតែគ្មានអ្វីប្រៀបធៀបជាមួយ Harvey Louis Carignan នៅក្នុង “The Advertising Killer” ។ តួអង្គប្រុសឈ្មោះ Carignan ស្អប់មនុស្សស្រីខ្លាំងណាស់ ទោះបីជាគាត់បានរៀបការពីរដងក៏ដោយ។ គាត់ប្រើល្បិចល្បួងជនរងគ្រោះឱ្យចូលក្នុងអន្ទាក់ដែលបានរៀបចំទុកជាមុនដោយការបង្ហោះសារការផ្សាយពាណិជ្ជកម្ម។ ដំណើរនៃការចាប់រំលោភ និងសម្លាប់របស់គាត់បាន ប្រព្រឹឹឹត្តបន្តរហូតត្រូវបានប៉ូលីសចាប់បាន។

នៅពេលសរសេរអំពីមុខវិជ្ជាទាំងនេះ អ្នកស្រីតែងតែព្យាយាមត្រលប់ទៅកុមារភាពរបស់ពួកគេ ហើយថែមទាំងសិក្សាអំពីប្រវត្តិគ្រួសាររបស់ពួកគេ ដើម្បីស្វែងរកមូលហេតុ ឫសគល់នៃអាកប្បកិរិយារបស់មនុស្សប្រភេទនេះ។ នាងបានចំណាយពេលជាច្រើនខែដើម្បីស្រាវជ្រាវឯកសារ ដោយចាប់ផ្តើមជាមួយនឹងការកាត់ក្តី អមដោយការធ្វើដំណើរដោយមិនចេះនឿយហត់ទៅកាន់តំបន់ដែលឧក្រិដ្ឋកម្មបានកើតឡើង។ លុះ​នាង​បាន​ប្រមូល​ភស្តុតាង​ចាំបាច់​ទាំង​អស់ ទើប​នាង​ត្រឡប់​ទៅ​ការិយាល័យ ហើយ​ចាប់​ផ្ដើម​សរសេរ​សៀវភៅ។

ស្នាដៃជាច្រើនរបស់នាងរ៉ូល ដូចជា “គ្រប់ដង្ហើមនិងឱកាសចុងក្រោយ”  ត្រូវបានជាប់ចំណាត់ថ្នាក់លក់ដាច់បំផុតដោយកាសែត New York Times ។ អ្នកស្រីបានទទួលពានរង្វាន់ផ្នែកអក្សរសាស្ត្រជាច្រើនដូចជា ពានរង្វាន់ Peabody Awards ពានរង្វាន់ Anthony Awards ពានរង្វាន់អភិបាលរដ្ឋWashington និងត្រូវបានតែងតាំងបីដងសម្រាប់ពានរង្វាន់ Edgar Poe សម្រាប់អ្នកនិពន្ធប្រលោមលោកស៊ើបអង្កេតអាមេរិក។

អ្នកស្រីមានទេពកោសល្យតែង​សរសេរ​អំពី​ឃាតក​ជា​ស្ត្រី។ ក្នុង​រឿង “Bitter Ending” នាង​បាន​សរសេរ​អំពី​វេជ្ជបណ្ឌិត​ស្រី​ម្នាក់​ដែល​មាន​ជំនាញ​ក្នុង​អាជីព​របស់​នាង ប៉ុន្តែ​ញៀន​ថ្នាំ ហើយ​​ឈប់​ធ្វើ​អ្វី​ទាំងអស់ រួម​ទាំង​ការ​សម្លាប់​ដើម្បី​បំពេញ​ចិត្ត​ខ្លួន​ឯង។ នៅក្នុង “Small Sacrifices” អាន រ៉ូល បង្កើតឡើងវិញនូវរូបគំនូររបស់ Diane Downs ដែលជាម្តាយរបស់ Oregon ដែលបានបាញ់សម្លាប់កូនរបស់នាងក្នុងឆ្នាំ ១៩៨៣ដូច្នេះនាងអាចមានបុរសដែលនាងចង់បាន។ យោងតាមអ្នកនិពន្ធ បានឱ្យដឹងថា ចំនួនស្ត្រីចិត្តសាហាវមានតិចជាងបុរស។ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលដៃរបស់ពួកគេជាប់ពាក់ព័ន្ធ ពួកគេនឹងក្លាយជាមនុស្សថោកទាបបំផុត។ អ្នកនិពន្ធ បាននិយាយថា ការសរសេរអំពីឧក្រិដ្ឋជនស្រីគឺពិបាកជាង ហើយជារឿយៗធ្វើឱ្យនាងខឹងសម្បាជាខ្លាំង។

ប៉ុន្តែ​មិន​ថា ​ជនល្មើស​ជា​បុរស ឬ​ស្ត្រី​ក្នុង​ការងារ​ទេ នាង អាន រ៉ូល ​មិន​ដែល​ភ្លេច​ជនរងគ្រោះ និង​ក្រុម​គ្រួសារ​ឡើយ ហើយ​ច្បាប់​មួយ​របស់​នាង​គឺ​មិន​ឱ្យ​អ្នក​ទស្សនា​ដឹង​ពី​ការ​បញ្ចប់​នៃ​រឿង​មុន​នឹង​អាន​សៀវភៅ​ឱ្យ​ចប់​នោះ​ទេ ។ ជាង​អ្នក​ដទៃ​ទៀត នាង​យល់​ថា ទោះ​ជា​ឧក្រិដ្ឋកម្ម​មិន​ត្រូវ​បាន​លុប​បំបាត់​ក៏​ដោយ ជីវិត​របស់​ជន​ស្លូត​ត្រង់​នៅ​តែ​ត្រូវ​បាន​គម្រាម​កំហែង។ ប៉ុន្តែច្បាស់ណាស់ថា ការ​ស្លាប់​ដោយ​ដៃ​ឃាតក​គឺ​ជា​ការ​ឈឺ​ចាប់​ខ្លាំង​ជាង​អ្វី​ដែល​មនុស្ស​ជាតិ​អាច​ទ្រាំ​បាន៕